De wereld door de ogen van de kwantumfysica.
We staan bijna nooit stil bij hetgeen om ons heen is. Al die overtuigingen die mensen vroeger hadden waren toen ook hun waarheid? Is de wereld dan toch niet plat? Maar dan val je er toch af? Is de aarde dan niet het middelpunt van het zonnestelsel? Dit zijn nu gedateerde vragen maar ze waren 500 jaar geleden wel reëel.
Hoe wordt een sms verstuurd? Hoe werken onze hersenen? Is het waar dat alles eigenlijk trilling is?
Een van de inzichten die we in de laatste 100 jaren hebben gekregen is dat wellicht alles elektromagnetisme is. Dat er alleen maar trillingen zijn die in een wolk van frequenties en golven zich in een grote soeppot bewegen. Het hele universum bestaat niet uit massa maar uit frequenties.
Onze zintuigen, als ogen, oren gevoelszintuigen etc. nemen deze trillingen waar en zetten ze om in, wat wij als vorm (massa) ervaren. We zien, horen of voelen zo de wereld om ons heen. Dit is onze waarheid. Alle mensen hebben deze zelfde manier van interpreteren en iedereen zal dit dus zo ervaren, waardoor het nooit in twijfel wordt gebracht.
Maar is het ook het ook echt zo?
Als we licht onderzoeken zien we dat wit licht bestaat uit verschillende kleuren en deze kleuren zijn, op basis van hun frequentie precies in kaart te brengen. Dus licht is een trilling.
Geluid is ook een golf met een bepaalde frequentie. De toonhoogte wordt bepaald door de trillingsfrequentie. Niels Bohr en Albert Einstein, twee grote kwantumfysici, hebben zich begin 1900 gebogen over de vraag; massa (dus vorm) of golf (dus trilling). Beiden blijken, afhankelijk van het onderzoek, waarheid te zijn.
Dus licht is een trilling maar verschilt eigenlijk niet zoveel van een tafel, een huis of de aarde. Want dat is ook gewoon een trilling!!!